غزلی ازسعدی:هزارجهدبکردم که سرعشق بپوشم

 

 

 

غزلی ازسعدی: 

هزارجهدبکردم که سرعشق بپوشم 

 

غزلی ازسعدی:بگذارتامقابل روی تو بگذریم

 

 

غزلی ازسعدی: 

بگذارتامقابل روی تو بگذریم 

برای تو که شعردوست داشتی 

 

غزلی ازسعدی:بگذارتابگریم چون ابردربهاران

 

 

غزلی ازسعدی: 

بگذارتابگریم چون ابردربهاران 

ابیاتی ازین غزل راتو دردلتنگیهایت برایم میخواندی 

برای دخترانگیت باهمه ی خوبیهاودنیائی از 

اشک برای سگ خورشدنت 

 

 

 

 

غزلی ازسعدی:کس درنیامدست بدین خوبی ازدری

 

 

غزلی ازسعدی: 

کس درنیامدست بدین خوبی ازدری  

 

دل ریختگان ترانه ای ازشهیارقنبری

  

 

برای همه ی آنهاکه یادشان هست وآنهاکه یادشان نیست

دل ریختگان ترانه ای از 

شهیارقنبری 

 

روز پاییزی میلاد تو در یادم هست
روز خاکستری‌ی سرد سفر یادت نیست
ناله‌ی ناخوش از شاخه جدا ماندن من
در شب آخر پرواز خطر یادت نیست
تلخی‌ی فاصله‌ها نیز به یادت مانده‌ست
نیزه بر باد نشسته‌ست و سپر یادت نیست
خواب روزانه اگر درخور تعبیر نبود
پس چرا گشت شبانه، در به در یادت نیست؟
من به خط و خبری از تو قناعت کردم
قاصدک، کاش نگویی که خبر یادت نیست
عطش خشک تو بر ریگ بیابان ماسید
کوزه‌یی دادمت ای تشنه، مگر یادت نیست؟
تو که خودسوزی هر شب‌پره را می‌فهمی
باورم نیست که مرگ بال و پر یادت نیست
تو به دلریختگان چشم نداری، بی‌دل
آنچنان غرق غروبی که سحر یادت نیست 

 

دکلمه واجرا 

http://www.parand.se/tr-delrikhteh.htm

غزلی ازسعدی

 

 

غزلی ازسعدی 

 

غزلی ازمولانا

 

 

 

غزل غم یاراز:

مولانا

برسر آتش تو سوختم ودود نکرد

آب برآتش تو ریختم و سود نکرد

آزمودم دل خود را به هزاران شیوه

هیچ چیزش بجز از وصل تو خوشنود نکرد

آنچه از عشق کشید این دل من، کُه نکشید

وآنچه درآتش کرداین دل من سودنکرد

گفتم این بنده نه درعشق گرو کرد دلی

گفت دلبرکه بلی کرد، ولی زود نکرد

  گرچه آن لعل لبت عیسیِ رنجورانست

دل رنجور مرا چاره بهبود نکرد

جانم از غمزه تیرافکن تو خسته نشد

زانکه جز زلف خوشت را زره و خُود نکرد

نمک و حُسن جمال تو که رَشک چمن است

در جهان جز جگر بنده نمک سود نکرد

  کین خموش باش که گنجیست غم یار و لیک

وصف آن گنج جز این روی زراندود نکرد

  کین خموش باش که گنجیست غم یار و لیک

وصف آن گنج جز این روی زراندود نکرد

 

خموشانه سروده ای ازاستادشفیعی کدکنی

  

 

خموشانه  

سروده ای ازاستادشفیعی کدکنی 

  


خموشانه

ازاستادشفیعی کدکنی
شهر خاموش من ! آن روح بهارانت کو ؟
شور و شیدایی انبوه هزارانت کو ؟
می خزد در رگِ هر برگ تو خوناب خزان
نکهت صبحدم و بوی بهارانت کو ؟
کوی و بازار تو میدان سپاه دشمن
شیهه ی اسب و هیاهوی سوارانت کو ؟
زیر سرنیزه ی تاتار چه حالی داری ؟
دل پولادوش شیر شکارانت کو ؟
سوت و کور است شب و میکده ها خاموش اند
نعره و عربده ی باده گسارانت کو ؟
چهره ها در هم و دل ها همه بیگانه ز هم
روز پیوند و صفای دل یارانت کو ؟
اسمانت همه جا سقف یکی زندان است
روشنای سحر این شب تارانت کو
؟

ترانه ی بی بی بی من اثرباشکوه شهیارقنبری

 

 

 

ترانه ی بی بی بی من اثرباشکوه شهیارقنبری 

 

دکلمه و شعر: شهیار قنبری
آهنگ ترانه از: شهیار قنبری
تنظیم آهنگ: عبدی یمینی
ترانه‌خوان: شهیار قنبری
 

 

مرا ببخش بی‌بی بی‌من
مرا ببخش قندک روشن
مرا ببخش لاله‌ی شیشه مرا ببخش شعر همیشه
 من از تو با همه گفتم که گریه بگیرم
من از تو با تو نگفتم که در تو بمیرم
 ابری نباش بی‌بی آبی
بپوش امشب رخت آفتابی
گریه نکن بی‌بی بی‌دل
نبض من باش موج بی‌ساحل
 مرا ببخش اگر تو را به باد سپردم
اگر تو را به اوج ترانه نبردم
مرا ببخش اگر رفیق و یار نبودم

مرا ببخش اگر که ماندگار نبودم
مرا ببوس بی‌بی بی‌لب
مرا ببر تا لب امشب
مرا بخوان بی‌بی‌ بی‌ساز
مرا برقص تا ته آواز
مرا ببخش اگر تو را به شعر شکستم 

در مرگ برگ اگر چه به گریه نشستم 

مرا ببخش اگر که دریاوار نبودم 

ببخش اگر که خانه نگهدار نبودم

مراببخش

 

http://www.parand.se/tr-bibi-abi.htm



 
  

مرانترسان دوست ترانه ای ازشهیارقنبری

   

 

مرانترسان دوست 

شعری ازشهیارقنبری 

بادکلمه وآوازخودش  

مرا نترسان دوست
مرا نترسان یار
مرا نترسان خوب
                   من از سرودن شعری بلند نمی‌ترسم.

ـ بلند؟
         یعنی کمند.
برای تو باید
                     دوباره شعری گفت.

مرا نترسان دوست
مرا نترسان یار
مرا نترسان خوب
                     که من نمی‌ترسم.

من از سرودن منظومه‌های آتش‌رنگ
                    در برودت این شبگیر هراس ندارم
که رنگ گونه‌ی تو:
                    ـ اتفاق رویش لاله است
                                         بر تن این دشت.

با من بگو
           که می‌شود آیا
                             از درگاه خلق
                            بی‌شعر تازه‌یی برگشت؟

دوباره مرکب
دوباره قلمدان،
             دوباره رخت شاعری‌ام را
                                            بیار
                                           ـ ای بیدار!
               برای تو باید دوباره شعری گفت.

مرا نترسان یار،
                              که من نمی‌ترسم 

 

http://www.parand.se/tr-mara-natarsan.htm