بیتا

بیتا

شاعره ای که آدرس وبلاگش رابرایتان مینویسم صاحب سبک وزبان روان وبدون گیروگرهیست که تعابیرلطیف وشاعرانه وزنانه‌ی خودرادرقالب شعرنوبه شیوه ای غیرمتعارف ولی

معصومانه میسراید

http://www.bita22af.persianblog.ir

هم قبیله

من به ثانیه هایی که هستی

به وسعت سالهاایمان دارم

و به ساعت هایی که نیستی به اندازه‌ی یک قرن کافرم

بگوکه تن مقدست راچگونه تطهیرکرده ای؟

تاکلامم رامطهرنکرده به پیشگاهت روانه نکنم

ای هم قبیله‌ی من

امشب که ماه کامل شود

افسانه‌ی جنون را

زنان قبیله برای کودکانشان خواهندگفت

اشاره کن

تا کودکان رابه وهم مادرانشان بخندانم

مردمان این قبیله طاقت شنیدن ندارند

من به آنان ازکسی میگویم

که بادبرشانه اش هرنشانه ازبهاررانشانده است

و آنان مرابه پاییزبی برگشان فرامی خوانند

ای هم قبیله من

دستانی که به خون عشق آلوده است

مرا به جرم بیعت نکردن با خدایشان خواهد کشت

مگرنه اینکه برآستان عشق سرسائیدن عین عبادت است

روزهای جامانده از خویشم

روزهای جامانده ازخویشم

نیکو

بانوی بارانها(نیکو)که آدرس وبلاگش رابرایتان مینویسم بازبانی زنانه مادرانه شعرمینویسد،اندوه وشادی وامیدویاس راچون ملودی های ِخوش ِنغمه های موسیقی اصیل ایرانی به جان مینشاند 

http://banoo-b.persianblog.ir

خرمن هارا

باددرو میکند

و جنگل را

مترسک هایی که

تن پوش بومی دارند

و نگاهشان به اندازه ای غریب

که دشنه شلیک می شود از ان

چه کسی آیا

به خانه می رساند

لحظه های کال مرا

تاگاهی

روزهای جا مانده ازخویشم را

به جشن افتاب بنشانم

به افتابگردان هایی که

کفه کفه مزرعه شده اند

بگویید

        سالها 

                  اززلال

                               گذشته

                                            است

میگویم:

وقتی مترسکی درون ِکسی راخراب میکندناله های حاصل ازفروپاشی درونش راشب درکابوسهائی که میبیندمیشنود.واگرچه هستندکسانی که بعدازارتکاب شنیع ترین جنایتها خودرانادان وبی خبروحتی تقصیرکارنمیبینندولی کابوسها ادامه میابند.ازین رودرنظام جهان سرانجام لحظه های کال به عطررسیدگی معطرمیشوندروزهای به جامانده درجشن آفتاب میرقصندویاد ِهرزلالی کاروانهای خسته راسرانجام به رودی کشیده و سیراب میکند

مسیح اسمعیلی

لقد خلقنا الانسان فی درد !

بانومسیح ِاسمعیلی ازشاعره های جوانیست که با تکیه به فهم عمیق خودازادبیات کهن ِمیهنمان شعرهائی به سبک مدرن باشیوه‌ وزبان خودیافته،تعابیرومضامین عالی میسرایدبرای آشنائی شما بااوعلاوه برانتخاب کامل پست جدیدش آدرس وبلاگش رااینجا برایتان مینویسم.آشنائی بااوازطریق همین پست باشاعره ای روبرو میشویدکه ازسنت روی به تجدددارد.وی همچنانکه ازسنتهای متحجر روی برمیتابدازابتذال تجددگریزان است نامبرده ریشه درارزشهای کهن وطن داردوسرشاخه های فکرش درشکوه تجدددرنسیم مدرنیته میرقصد.                                       

http://ashghebaroon.persianblog.ir

از هر طرف که روی، اگر راه روی ، راه بری!

عقل سرخ – سهروردی

تا کی همش فکر تو و عشق و دلم باشم ؟
می خواهم از فردا کمی فکر خودم باشم !

می خواهم از آفاق بگذرم...  از مرزها....آن سوی مرزها چیزهای خوبی برای آموختن هست.
می خواهم از «اخلاق» بگذرم.
می خواهم از «عرف» بگذرم.
می خواهم از «دین» بگذرم.
از «فلسفه»
از «عشق»
از «خودم» می خواهم عبور کنم. عبوری به غابت دشوار..... در راهی که راه منست؛ نه منزلست و نه مقصود و نه مقصد

می خواهم از آفاق بگذرم...

می خواهم ، پر می‌شوم ازحس نوشدگی

لذت سیراب شدن، سرشار شدن!

می خواهم بنوشانم! بپوشانم! رها کنم!

هزاران ستاره‌ی نقره ی سنجاق شده به آسمان را

در عبور از لا به لای خواب و خیال و رمیدگی

سقوط و نیفتادن به هیچ کجا!

سیبی سرخ ‌شوم

درون خانه‌ی خود
فصلی دیگر را بگذرانم

همچون زنی
که زمان را دور می‌ریزد
زمان آشفته، زمان
زمان بی‌تحرک

سفر کنم !

بی آنکه

از بوسه بر آتش حذر کنم

به نیم‌اشارت

بالغ ‌شوم

در ازدحام واژه های نانوشته

***

می رسیم به یک صفحه مانده به آخر

اما هیچکس زبان من را نمی‌فهمد!

پی نوشت :

دنبال راهی هستم
تا به انسان بودنم نزدیک تر شوم
با تمام احساسات و دلواپسی هایم

غبار ِبرف

 

برای این هفته یکی ازسروده های بی اندازه زیبای

"رابرت لی فراست چکامه سرای نامدارآمریکائی راباترجمه‌ی ناب

"بانوپیرایه‌ی یغمائی"

انتخاب کرده ام

تابه همه‌ی کسانی تقدیم کنم که ازسامانه‌ی زیباشناسانه ای ممتازبرخوردارندوذائقه‌ی هنریشان باذائقه‌ی موجودات حقیروپست وکوتاه قدانی که دردنیایشان شرف برمدارصفرسفرمیکند تفاوت فاحش داشته باشد

غبار ِبرف

به گونه ای که آن کلاغ،

ازفراز ِدرخت ِشوکرانی

غباربرف را

برسرم پاشید

بردلم

حالی دیگرگونه رفت

ورهانید

باقی روزراکه به هدرداده بودم

حافظ

(حافظ)

نمیشودشعرخوان بود ودست ازحافظ کشیدامشب به یاداین غزل افتادم،آنراحفظم ولی دیوانرا گشودن وخواندن لطف دیگری دارد آوردمش وخواندم راستش ازاولش بهانه ای بود که تقدیمش کنم به نیکوبانوی بارانها رفتم به وبلاگش وبعنوان فال ماه نوبرایش همه‌ی غزل راکامنت گذاشتم

فال ماه نو

برای بانوی بارانها

آنان که خاک را به نظرکیمیاکنند

آیابودکه گوشه ی چشمی بماکنند

دردم نهفته به زطبیبان مدعی

باشدکه ازخزانه ی غیبش دواکنند

معشوق چون نقاب زرخ برنمیکشد

هرکس حکایتی به تصورچراکند

چون حسن عاقبت نه به رندی وزاهدیست

آن به که کارخودبه عنایت رهاکنند

بی معرفت مباش که درمن یزید عشق

اهل نظرمعامله باآشناکنند

حالی درون پرده بسی فتنه میرود

تاآن زمان که پرده برافتدچهاکنند

می خورکه صدگناه زاغیاردرحجاب

بهترزطاعتی که به روی وریاکنند

گرسنگ ازین حدیث بنالدعجب مدار

صاحبدلان حکایت دل خوش اداکنند

پیراهنی که آیدازآن بوی یوسفم

ترسم برادران غیورش قباکنند

بگذربکوی میکده تازمره ی حضور

اوقات خودزبهرتوصرف دعاکنند

پنهان زحاسدان بخودم خوان که منعمان

خیرنهان برای رضای خداکنند

حافظ دوام وصل میسر نمیشود

شاهان کم التفات به حال گداکنند