قمرالملوک وزیری

قمرالملوک وزیری

درسال هزاروسیصدوهفت خورشیدی که درحادثه‌ی اتومبیل دست قمرالملوک وزیری خواننده‌ی شهیرشکست این شعرراملک الشعرای بهاردرتاسف ازین حادثه درتجلیل ازآن بانوی هنرمندسروده است

ای نوگل باغ زندگانی                         ای برتروبهترازجوانی

ای شبنم صبح درلطافت                       ای سبزه‌ی تازه درنظافت

ای بلبل نغمه سنج ایام                         ای همچو فروغ مه دلارام

مام توچه آفتاب زاده                           نامت زچه روقمرنهاده؟

زحمت بتودست آسمان داد                    لعنت به سرشت آُمان باد

گردون نبودبذات اگردون                     دست توچراشکست گردون

دستی که به کس جفانکرده                    درعهدکسی خطانکرده

دستی که کندزخوش ضمیری                 زاطفال یتیم دستگیری

ای چرخ تورااگرچه دین نیست               دستی که شکستنیست این نیست

بشکستی اگربه حیله این دست                دست دگر اینچنین مگرهست؟

دست تو به قلب ماست بسته                  دست تو نه_قلب ماشکسته

تیرافکن آسمان به یکدم                       دست توشکست وقلب عالم

یک تیروهزارهانشانه                         نفرین به کمان وبرزمانه

ای چرخ ستمگرجفاکار                       دست ازسراین محیط بردار

بربند نظرتوزین نشانه                        کین مام سترون زمانه

صدقرن ِهزارساله باید                        تایک قمرالملوک زاید

ایران که دوصدقمرندارد                     هرزن که چنین هنرندارد

درزیرحجاب ِزشت حوری است             درابرسیه نهفته نوری است

بگذاربرای ما بماند                           آوازفرح فزابخواند

ژان زمزمه های آسمانی                     برمرده دلان دهدجوانی

پدربزرگ میگویدکه پدرش گفته است که قمرالملوک وزیری نه تنهابه اطفال یتیم کمک میکردبلکه هرشب کیسه ای پُرنان برای سگ های گرسنه به خرابه ای میبردبطوریکه وقتی جان به جانان می دهدچند شب سگهادرخرابه انتظارمی کشیده اند

زین تغابن

زین تغابن!!!

شعری ازادوارداستلین کمینز(Edward Estlin Cummings)شاعرنامدارآمریکائی

برگردان:استادبزرگوارم دکتربهرام مقدادی که همه چیزبه من آموخت جزآن که چگونه بزرگواریهایش راجبران کنم.

به یادوخاطر:

س.ا.ش

ب.ش.ا

س.ش.ا

بیتا               

ادیسه

محمود

نیلوفر

آتنا

فروزان

پریش

یاشار

محسن

مارال

مهرداد

حامد

نیکو

 هنگامی که مارهابرسَر ِحق ِلولیدن ِشان ولوله راه می اندازند

وآفتاب برنمی تابد تابه حق ِحیات ِخود دست یابد_

هنگام که گلهای سرخ راازخارهاهراسی دردل است

وزندگی رنگین کمان هارابَرگ ِضمان ِعمرضمانت می کند

هنگام که باسترک آوای ِماه ِنوسرنمی دهد

مگرآنکه از جانب جغدهای بدنواوی رااجازت باشد

_وگستره‌ی اقیانوس به زندانی بدل می شود

مگرآنکه رفتارش راامواج ِپست خیزمُهرکرده باشد

هنگام که درخت بلوط ازدرخت غان

رخصت می طلبدمیوه دادن را

ودره ها دهان گشوده اندبه سرزنش کوه های بلند_

وزمستان بهاررا

به ویرانگری متهم می کند!

آنگاه ایمان می آوریم به آن باورنکردنی

انسان ِدون ِحیوان!(ونه تاآن زمان)

بشنو وباورمکن

 بشنو وباورمکن!

به قلم میرزاده عشقی شاعرملی ونویسنده مبارز

جان پسر،گوش به هرخرمکن               بشنو وباورمکن

تجربه رابازمکررمکن                       بشنو وباورمکن

مملکت ما شده امن وامان                   از همدان تا طبس وسیستان

مشهدوتبریزوری واصفهان                   شُشتَروکرمانشه ومازندران

                     امن شده،شکوه دگرسرمکن

                          بشنو وباورمکن

یافته اجحاف وستم خاتمه                  نیست کسی را زکسی واهمه

هست مجازات برای همه                 حاکم مطلق چوبودمحکمه:

                    محکمه رامسخره دیگرمکن

                         بشنو وباورمکن

نسخ شدآئین ستم گستری                  هیچ دخالت نکندلشکری

درعمل مذهبی وکشوری                 نیست به قانون شکنی کس جری

                    شکوه سپس برسرمنبرمکن

                       بشنو وباورمکن

عصرنو،آئین تجددبود                     فکرنو وصحبت نومُدبود

گرچه کله های سپهبدبود                  اصل ندارد زتعمد بود

                   فکراطاعت توزسردرمکن

                         بشنووباورمکن

نیت ملت چه بود؟ارتجاع!                کهنه پرستیش محل نزاع

قصدوزیران نبودانتفاع                    دولتیان ده نکنند ابتیاع

                   نیت بد جان برادرمکن

                        بشنووباورمکن

صحبت جمهوریت ازبین رفت           غصه مخوراین نیت ازبین رفت

فرقه بی تربیت ازبین رفت                زمزمه عاریت ازبین رفت

                      خاطرآسوده مکدرمکن

                         بشنو وباورمکن  

نیست براین ملت یک لاقبا               فکراجانب پس ازاین رهنما

هست دگرموقع صلح وصفا             نیست زهم دولت وملت جدا

                     واهمه از توپ شنیدن مکن

                          بشنو وباورمکن

گربشودمجلس شوراظنین                زودببرندسرمفسدین

پرخط آهن شودایران زمین               ملک شودبی شک بهشت برین

                    تکیه توبرعدل مظفرمکن

                         بشنو وباورمکن

تکیه دولت همه برملت است            ملت ازآن سامی این دولت است

لندن ازاین حادثه درحیرت است        مسکوازاین واقعه درزحمت است

                   دولت حقه است فغان سرمکن

                        بشنو وباورمکن

آنکه نکردست جوانان به گور         زرنستاندست زمردم به زور

پازده زیر چهل ویک کرور           لندنیان را بنمودست بور

                  زوطلب خویش مکرر مکن

                       بشنو وباورمکن 

عصرتجددبودوبلشویک               خلق به اموال تویکسرشریک

ازپی زرکس نکندآنتریک             مقصداحراربود نام نیک

                  حمل توبرمقصددیگرمکن

                      بشنووباورمکن

خارجه انهارخراسان نبرد            اسکله وشیله گیلان نبرد

خطه بحرین به عمان نبرد           آبروی مردم ایران نبرد

                 دیده ازاین غصه دگر ترمکن

                      بشنووباورمکن

نیمه ی شبها سربیراه راه               کشته شدازچندنفربیگناه

بودغرض خدمت خلق اله           هست سفارت سخنم راگواه

                 جان بده ومفسده وشرمکن

                     بشنو وباورمکن                       

درخت

     

درخت

سیاوش کسرائی

توقانت بلندتمنائی ای درخت!

همواره خفته است درآغوشت آسمان

بالائی ای درخت!

دستت پرازستاره وجانت پرازامید

زیبائی ای درخت

وقتی که بادها

دربرگهای درهم تولانه میکند

وقتی که بادها

گیسوی سبزفام توراشانه میکنند

غوغائی ای درخت!

وقتی که چنگ وحشی باران گشوده است

دربزم سرداو

خنیاگرغمین خوش آوائی ای درخت

درزیرپای تو

اینجاشب است وشب زدگانی که چشمشان

صبحی ندیده است

توروزراکجا

خورشیدراکجا

دردشت دیده

غرق تماشائی ای درخت!

چون باهزاررشته توباجان خاکیان

پیوند میکنی

پروامکن زرعد

پروامکن زبرق که برجائی ای درخت!

سربرکش ای رمیده که همچون امیدما

بامائی ای یگانه وتنهائی ای درخت