من بودم واوبود

من بودم واو بود

 پژمان بختیاری

دیشب همه شب دربرم آن سلسله موبود

من بودم واوبود

می بودوسه تابودوصبابودوسبوبود

          من بودم واوبود

دامان چمن پرگل ودردامن گلزار

من بودم ودلدار

مه دلکش وگل نغزوهواغالیه بوبود

         من بودم واوبود

آنگه که چمن بودپرازنغمه بلبل

من بودم وآن گل

آن گل که سراپا همه رنگ وهمه بوبو

من بودم واوبود

چشمان من ازاشک سعادت شده لبریز

ز       

وان گلبن نوخیز

چون شاخ گل افتاده به پیرامن جوبود

من بودم واوبود

می خورد وبه صدناز وبه صدنازمیم داد

بوسی زپیم داد

آنجا که نه غیرونه رقیب ونه عدوبود

من بودم واو بود

اوازمی ومن ازمی عشقش شده ازدست

اوسرخوش ومن مست

لب بسته ودرسینه بسی رازمگو بود

من بودم واوبود

گه زیرگل سرخ وگهی زیرگل زرد

آن موج زمین گرد

میرفت ودلم ازهمه سودرپی او بود

من بودم واوبود

هم‌صحبت من او شد و هم‌صحبت او من 

در ساحت گلشن

معشوقه نکو عشق نکو حال نکو بود

من بودم و او بود

ازنام ونشانش چه سرایم سخن ای دوست

بگذرزمن ای دوست

روح من وعشق من وآمال من اوبود

من بودم واوبود

http://www.golha.co.uk/fa/programme/967/-/478/-#.UvYW7_mSw5O