ویتمن شاعری بیسوادولی عالی مقدار
والت ویتمن میگفت:"...روان آدمی نبایدگردخوددیواری بلندبکشدوزندانی بوجودبیاورد،نبایدفقط درخلسه هاوجذبه های صوفیانه ودراندرون خود،دنیائی ویژه‌ی خودبوجودبیاورد،بلکه بایدازین زندان بیرون آید،وباهمه‌ی مردم بیامیزدودراین سیروسلوک وسفرخویش،ازرموزعالم هستی باخبرشود..."
قطعه‌ی زیرراازیکی ازاشعارویتمن انتخاب کرده،تقدیم میکنم به تنها ستاره‌ی آسمان بی ستاره ام
ای بیگانه که میگذری،
چه میدانی که باچه شورواشتیاقی برتومینگرم
توبایدآن مردی باشی که تورامیجستم
یازنی که به خوابت میدیدم
بی شک درمکانی باتو خوش بوده ام
اینان رابه خاطرمی آورم
درین حال که سبکروح ومهربان وپاکدامن وبالغ
درکنارم ره میسپردی
توبامن بزرگ شده ای
پسرکی بودی
یادخترکی
ترجمه‌ی حسن شهباز
با اجازه ی شما از همین جا روی ماه زنی که به خوابش میدید را میبوسم و به روح پاک و بهشتیش درود میفرستم.
سحر عزیز
سلام
بوسیدن روی ماه رنانی که صاحب روحی پاکندوظیفه ی انسانیست
ورعایت این وظیفه کاروتحققش کار انسانهای بزرگواری چون شماست
ممنون از حضورت
باادب احترام
سلام
خوبی؟
نیلوی عزیز
رفیق دیرودور
ممنونم از حضورت
با ادب واحترام
شعر زیبایی بود و متن قبل از شعر هم بسیار زیبا بود
گوی
شب را پگاه نیست
هر سو سکوت هست
سکوتی هراسنک
ای کاش
تا شیشه دریچه این خانه بشکند
سنگی ز دست کودک کوچه رها شود
ای کاش
دست ستم کشیده به سنگ آشنا شود
من از حصار سخت گذشتم
در آن سوی حصار حصین شادی ست
در آن سوی حصار شور رهایی و آزادی ست
ایا جهان به وسعت فکر ما
ایا جهان به وسعت زندان است؟
.
.
.
مصدق
نیلوی عزیز سلام
تو هم صاحب روح پاکی هستی چون کسی که مصدق را میپسندد بدون شک انسان والائیست
ممنون از حضورت
باادب واخترام
سلام ژانوس محترم
شعر خیلی زیبایی بود از شاعری که متاسفانه چیز زیادی در موردش نمیدانم
اما به محضر شما آمدن سجایای زیادی دارد که یاد گرفتن یکی از انهاست
شاد باشی استاد گرانقدرم
بیتای عزیز
سلام ممنون از لطفت شعر قاصدک بسیار معروف وبسیار جالبخ خوشحالم که خوشت اومده
باادب واحترام