غزلی ازحافظ

(غزلی ازحافظ)

برای شیرین به خاطر همه‌ی خوبیهایش

هر که شد محرم دل درحرم یاربماند
وانکه این کارندانست درانکاربماند
اگرازپرده برون شد دل من عیب مکن
شکرایزد که نه درپردی پنداربماند
صوفیان واستندازگرومی همه رخت
دلق مابودکه درخانه‌ی خماربماند
محتسب شیخ شدوقصه‌ی خودازیادببرد
قصه‌ی ماست که درهرسربازاربماند
هرمی لعل کزآن دست بلورین ستدیم
آب حسرت شد ودرچشم گهرباربماند
جزدل من کزازل تابه ابد عاشق رفت
جاودان کس نشنیدیم که درکاربماند
گشت بیمار که چون چشم توگرددنرگس
شیوه ی تو نشدش حاصل وبیماربماند
از صدای سخن عشق ندیدم خوش تر
یادگاری که  درین گنبد دواربماند
داشتم دلقی وصدعیب مرا میپوشید
خرقه رهن می ومطرب شدوزناربماند
برجمال تو چنان صورت چین حیران شد
که حدیثش همه جابردرودیواربماند
بتماشا گه زلفش دل حافظ روزی
شد که باز آید وجاوید گرفتاربماند