درین بن بست

درین بن بست

احمدشاملو

اگرکسی یک روزفقط یک روزانسانی زندگی کرده باشددریافته است که صدمه های حاصل ازعدم ِبیان"دوستت دارم" کمترازصدمه هائی نیست که ازدشمنی های خونین نتیجه میشود.اینست که من آموخته ام که هیچگاه ازبیان درست"دوستت دارم" شرمنده نباشم حتی اگر درجائی زندگی کنم که"دهانت میبویندمباداگفته باشی دوستت دارم"می گوئی:دشوار است خوب بله!ولی برای شناکردن درجهت ِمخالف ِرودخانه،قدرت وجرات لازم است وگرنه هرماهی مرده ای می تواند درجهت جریان آب شناکند.بنابراین انتخاب این شعرراتقدیم همه‌ی کسانی میکنم که میخواهنداز بیان"دوستت دارم"شرمنده نباشند

دهانت رامی بویند

مباداکه گفته باشی دوست ات دارم

دل ات رامی بویند

روزگارغریبی ست نازنین

وعشق را

کنار تیرک ِراه بند

تازیانه می زنند

عشق رادرپستوی خانه نهان بایدکرد

دراین بن بست ِکج وپیچ سرما

آتش را

به سوخت بارِسرودوشعر

فروزان می دارند

به اندیشیدن خطرمکن

روزگارغریبی است نازنین

آن که بردرمی کوبدشباهنگام

به کشتن چراغ آمده است

نوررادرپستوی خانه نهان بایدکرد

آنک قصابان اند

برگذرگاه مستقر

باکنده وساطوری خون آلود

روزگارغریبی ست نازنین

وتبسم رابرلب جراحی میکنند

وترانه رابردهان

شوق رادرپستوی خانه نهان بایدکرد

کباب قناری

برآتش سوسن ویاس

روزگارغریبی ست نازنین

ابلیس ِپیروزِمست

سورعزای مارابرسفره نشسته است

خدارادرپستوی خانه نهان بایدکرد