شعری ازپابلونرودا 

ترجمه :احمدشاملو 

کمتر کسی را در عرصه شعر معاصر جهان می شود یافت که مانند پابلو نرودا محبوب باشد پابلو نرودا درسال 1904 در شیلی متولد شد. نام اصلی او نفتالی ریکاردو ری یس باسوا آلتو بود که مثل اسم بقیه اهالی آمریکای جنوبی برای بقیه مردم دنیا زیادی طولانی است! برای همین هم پابلو نرودا را به عنوان اسم مستعار انتخاب کرد. خیلی زود و قبل از آنکه هجده ساله شود، به عنوان شاعر شناخته شد. روح ناآرام نرودا حوادث زیادی را برایش رقم زد. او از یک سو به عنوان ادیب و شاعری توانا شهرت جهانی پیدا کرد و درسال 1971 جایزه نوبل ادبیات را کسب کرد و از سوی دیگر عاشقی پرشور و دوستی قابل اعتماد بود. بخش مهمی از زندگی اش هم به فعالیت های سیاسی پیوند خورد و باعث شد او یاور و حامی بزرگی برای سالوادور آلنده باشد و پس از انتخاب او به ریاست جمهوری به مقام سفیر شیلی در پاریس منصوب شود او همچنین در سال1950 جایزه بین المللی صلح و در سال 1953 جایزه صلح لنین را دریافت کرد نرودا همه جا سفیر صلح بود؛ طوری که وقتی دولت ایتالیا ویزای اقامت او را باطل کرد، هنرمندان و متفکران ایتالیایی با تجمع خود جلوی این کار را گرفتند پابلو بیست سال بیشتر نداشت که یکی از ارزنده ترین آثار شعری ادبیات معاصر جهان « بیست غزل عاشقانه و ترانه ناامید» را سرود و با انتشار آن راه نوینی را پیش روی نهضت مدرنیسم در شعر جهان که با بحران روبه رو بود بازگشود تا آنجا که منتقد و محقق مشهور «بالبِرده» در کتاب خود «تاریخ ادبیات جهانی» مطالعه این کتاب را برای رسیدن به بلوغ تغزلی همه شاعران معاصر دنیا لازم می داند.او متأثر از فاجعه جنگ داخلی اسپانیا با چاپ دفترشعر«اسپانیا در قلب» در مقابل فاشیسم موضع گرفت و به عنوان یکی از مدافعان سرسخت تأسیس جمهوری در اسپانیا و آزادی در سراسر جهان شناخته شد سالوادور آلنده در چهارم سپتامبر 1970 از سوی مردم شیلی به مقام ریاست جمهوری برگزیده شد. پس از آن نرودا به عنوان سفیر کشورش راهی پاریس شد و همان جا بود که به دریافت نوبل ادبی نایل آمد.سال 1973 به شیلی بازگشت و همزمان با مرگ آزادی در جریان کودتای نظامی پینوشه در بیمارستانی واقع در سانتیاگو، کمی دورتر از کاخ ریاست جمهوری شیلی که توسط تانک های کودتاگران گلوله باران می شد، در حالی که به دستور مستقیم دیکتاتور آینده شیلی تحت نظر بود، درگذشت .