خزلی ازجلال همائی

  

 غزلی ازجلال همائی

مگــذار تــا ز دست غمــت نـالـه سر کنـم

سوز درون قــریـــن دعـــای سحـــر کنــــم

تـا کـی بـه جستجـوی تـو ای گـوهـر مــراد

خــود را بــه مــوج خیــز بلا غــوطـه ور کنم

آیـا بـود کــه بــا تــو چنــانــم کــه آرزوست

صبحـی بـه شام آرم و شامـی سحـر کنم

در بــزم قــرب ره نــدهنــدم مگــر چو شمع

سـر تـا قـدم بسوزم و از خــود سفــر کنم

گوئـی که عمر از چه تبه میکنی به عشق

عمــری دگــر نمــانـد کــه کـــار دگــر کنــم

جلال همایی